Vechten

Druk zit ik achter vele vellen papier. Ik heb een afgestompt potlood in mijn hand, het lood is eruit en de letters willen maar niet op het papier. De achterkant van het potlood is afgekauwd. Ik bekijk het tafereel. Dit droom ik. Maar nee, ik proef de schilfertjes in mijn mond. Elk vel dat ik vul wordt na afronding uit mijn handen gehaald. Ze zitten allemaal om mij heen en bekijken mijn papieren aandachtig. Ik voel hun priemende ogen. Ze maken me bang. Plots staat een van mijn ideale lezers op. Hij loopt naar mijn tafel, pakt een leeg vel papier en tekent er twee vierkantjes op. Naast de ene schrijft hij in strakke blokletters GESCHIKT. Het andere blokje kleurt hij met wilde krassen in.

De eerste afwijzing is binnen. Alsof het iets is om trots op te zijn. De hulptroepen snellen toe. Ik word vergeleken met groten der aarden in allerlei disciplines. Van J.K. Rowling die eindeloos met Potter heeft lopen leuren, tot Tommy Wieringa die pas bij boek drie mee ging doen tot Mika die liedjes zingt over de muziekindustrie die hem uitkotste. Daar zijn hulptroepen voor. Zelfs postuum bekend worden is langsgekomen. Die ging me wel echt te ver.

Vluchten of vechten? Vroeger vluchtte ik bij voorkeur in de boekenreeks ‘De Vijf’ van Enid Blyton, als een vlo op de rug van de hond de Britse avonturen meebeleven. Later trok ik geen stoute maar snelle schoenen aan en rende zo hard weg als ik kon. De hardloopband bracht me niet verder dan het zweet voor mijn ogen. En ook nu heb ik even die vluchtneiging. Omdat het wel gênant voelt, na 23 blogs vol grote woorden. Gênant als een onbeantwoorde liefde. Zo behandelen we de ongepubliceerde auteur ook, aldus Julia Cameron (creabea en voormalig echtgenote van filmmaker Scorsese).

En eerlijk is eerlijk, toen ik het rietje erin stak, hoopte ik op iemand die er lucht in zou blazen, geen zand in de aderen zou strooien. In weerwil van mijn vluchtige trekjes doet schrijven echter de leeuwin in mijn horoscoop ontwaken. Strijdbaar vertrek ik naar mijn zolder. Om aan boek twee verder te werken, de outline voor drie tot en met tien op te stellen, nog wat blogs de wereld in te blurpen en opnieuw te kijken naar dat ene verhaal.

En dan op de post naar drie andere uitgevers. ‘Gewitutmaarooitnie’ zeggen ze hier dan.