Vandaag- Mr. Kroket

 

Hij zit tegenover me. Ik gok een hbo kandidaat die nu in de master is ingestroomd. Klein van stuk- waar hij door zijn vrienden mee gepest wordt- knap koppie. Dat heeft hij dan weer mee.

Hij heeft op het station een kroket uit de muur getrokken. Zodra hij zit, ontvouwt hij het papiertje en openbaart het gefrituurde wonder zich aan hem. Heel voorzichtig neemt hij een eerste hapje, even daarna een tweede. Hij houdt de kroket goed vast, hij zal hem niet ontglippen. Maar kneuzen wil hij dit moment ook niet, zijn aanraking is bijna liefdevol. 

Hij staart wat uit het raam terwijl zijn vrienden door gij en gullien over hun dag op school, de uni. Hún snack allang weggeschrokt.

Weer een klein hapje, nog een. 

'Het oew mam nog steeds het eten om 5 uur klaar staan?' 

Hij knikt. 

Met de kroket in zijn hand kan hij dromen. Dat hij niet op weg is naar ons mam waar hij moet eten wat de pot schaft, maar naar zijn eigen studentenkamer. Waar hij de pizzadoos van gisteren ook vandaag links laat liggen. Waar hij alleen boodschappen doet als het echt niet anders kan, waar hij leert een plee te ontstoppen, waar hij de waarde én de eenzaamheid van alleen zijn ontdekt. 

In een dorp op de route stapt hij uit. De kroket is op. Het vette papiertje gooit hij netjes in de prullenbak. Van ons mam geleerd.