Vandaag- In control

Er zit een meisje in het viertje schuin tegenover me. De akoestiek in de trein is bijzonder. Je hoort viertjes achter je wel, viertjes voor je veel minder. Misschien heeft het met achteruit rijden te maken;).

Ik luister al enkele minuten naar haar. Althans, ik probeer al enkele minuten te ontwaren welke taal ze in spreekt. Is het Engels met een heel sterk oostblok accent? Is het gewoon Nederlands ernstig verhaspelt? Of spreekt ze een heel andere taal die ik niet kan thuisbrengen?

Gesprekken in het viertje naast me kan ik volgen wanneer ik dat wil. En daarmee is meteen mijn interesse weg. Haar gesprek fascineert met mateloos. Omdat ik niet kan kiezen of ik het wil volgen of niet.

Controle is een natuurlijke behoefte van de mens. We behoeven in gradaties. De een wil absolute controle en flipt wanneer blijkt dat de wereld en het leven onlogisch en dus oncontroleerbaar zijn, de ander laat zich leven om soms na jaren te constateren dat het leven niet het zijne was. Het CPB laat weten dat doorslaggevend voor ons geluksgevoel de mate van controle is die we ervaren. Iedereen heeft voor zichzelf te beoordelen wanneer controle obsessie wordt, zowel in het opzoeken of het juist ontlopen ervan.

Het onverstaanbare meisje stapt uit de trein. Ik controleer mijn behoeftes. Ik voel geen neiging achter haar aan te rennen, ik sta ook niet op om haar gespreksgenoot te vragen welke taal ze spraken. Ik ben in controle en geef volgens "De sociale staat van Nederland" mijn leven een 8,5. In het weekend is mijn behoefte aan controle kleiner. Live al little! En dan waardeer ik het leven met een 6,6, zegt datzelfde onderzoek. Nooit geweten dat ik door de week gelukkiger ben dan in het weekend ;).

Ik ben in control maandag weer.