Vandaag- Alcohol

Zonder naar zijn gezicht te kijken weet ik het. Ruik ik het. Aan zijn jas. Uit zijn poriën. Mijn treinbuurman is niet sober ingestapt.

Alcohol stinkt.

Ik kan dit in alle rust typen. Ik hoef niet bang te zijn voor meelezende ogen. De opgewekte stem van de conducteur deed hem ontwaken en geïrriteerd naar zijn ov kaart graaien. Inmiddels zijn de ogen al weer gesloten.

Alcohol versuft.

Ik stel me voor hoe hij straks, waar dan ook, uitstapt. Niet helemaal vast op de benen, maar net stevig genoeg om geen flater te slaan.

Alcohol vereenzaamt.

Ik was heel vroeg vandaag, was het voor hem gewoon heel laat? Ik vrees het niet als ik naar hem kijk.
Hij drinkt gewoon morgen weer.