Vandaag- Brabant

Het is een groot verschil.

In de sprinter sprint de conducteur naar het machinistenhok zonder ons een blik waardig te keuren. Een blikkerige stem vertelt ons welk station we naderen.
In de sprinter denk ik aan Japan. Aan futurity waarin we met een chip in onze arm genetisch gemanipuleerd uitstappen om ons werk volledig geanonimiseerd te doen. Voor mij zillion anderen. Het leven is in utopia, de wereld die ons wordt voorgehouden voor later. De mix van the matrix, the island, cloud atlas. Wanneer ik mijn ogen sluit brengt de stem me in een metropool. Rij ik als een ware Parisienne, Londonlady of NY-sex-and-the-city-chick door Brabantstad.

In de hondenkop wandelt de conducteur met kerstmanformaat snor langs zijn passagiers. Wenst ons met zijn vrolijke stem een vrolijke dag bij het uitstappen.
In de hondenkop waan ik mij decennia zo niet eeuwen terug. De dagen waarin reizen een noviteit was, je niet wist hoe snel je je ogen langs de verschietende woningen kon laten gaan. Terwijl je telspelletjes deed. Landschappelijk, groen, zie ik Brabantse dorpjes met mini stationnetjes langstrekken.

Vandaag reed ik door Brabantstad. Zijn het de Brabantse dorpen morgen weer?