Vandaag- Walhalla

Best. Station Best. Station Best zit onder de grond. Uit het zicht en het gehoor van de Bestenaar. Wat Best heeft wil ik ook. Wonend pal aan het spoor is een trein die onder de grond verdwijnt en daarmee geluidloos door mijn achtertuin kan trekken een waar walhalla. In mijn dorp hebben ze al jaren toekomst plannen. Plannen die, zoals Acda en De Munnik zongen, nooit stroken met het leven. Het leven is wat je gebeurt terwijl je andere plannen maakt.

Net voordat we de tunnel inschieten, zie ik een rijtje nieuwbouwhuizen. Keurig opgelijnd parallel aan het spoor. De auto’s op de stoep verraden welvaart, of leasecontracten. Banen in de bloei van hun leven. Bestenaren die misschien net als ik, jaren gehoord en gehoopt hebben. De tunnel die het treinleven zou veranderen. Bleek dat toen ie gebouwd werd hij net na hun rijtje startte. Zij pre tunnel tuinen hebben.

In Vught ben ik na negen jaar overheidsinformatie de draad volledig kwijt. Heb ik zo’n tunnelvisie ontwikkeld dat ik mijn kop diep in het bouwzand steek. Vanavond is er opnieuw een raadsvergadering over de toekomst van het spoor in Vught. Ik rij de tunnel in en waan mij in Walhalla. De pretunnelnachtmerrie droom ik morgen weer.