Vandaag- Vergeten worden

Hoewel we allemaal weten dat we slechts nietige pixels op het grote geheel zijn, vormen we met elkaar wel een kleurrijk beeld. En hopen we dat zelfs wanneer wij er niet meer zijn, iets van onze kleur behouden blijft. In verhalen, in onze kinderen. Ik denk dat ieder mens iets wil bijdragen, van betekenis wil zijn geweest. Voor iemand. Het zou zo zinloos zijn als het leven zonder zin was.

Net als het spelletje met de handdruk- hoeveel handdrukken ben jij van een grootheid verwijderd- doe ik ook wel eens het minder opbeurende gedachtenexperiment: hoelang duurt het voordat je vergeten wordt? Hoelang blijven de kinderen die niet mijn genen dragen nog praten over mij na mijn dood? Wat is de levensduur van een boek of een verhaal?

Ik schijn daar wel uitzonderlijk in te zijn. Meer dan 348.000 mensen willen vergeten worden.

Ik lees online dat ze online vergeten willen worden. Sinds het Europese Hof de Europeaan dat recht heeft gegeven, zijn er bij google massaal verzoeken toe ingediend. Ruim 1,2 miljoen internetpagina’s de prullenbak in.

Ik snap het, begrijp me niet verkeerd. Wanneer je zelfs tot na de dood je scheidt van het internet je te boek staat als crimineel, terwijl de rechtbank anders heeft geoordeeld, wanneer je gepest bent, wanneer je meer wilt zijn dan slachtoffer van een misdrijf, dan heb je recht op een clean slate. Natuurlijk. Maar vergeten worden? Dat gun ik niemand. Je blijft in mijn gedachten, ook morgen weer.