Vandaag- Rick

Het nieuws vertelt me dat hackerscollectief Anonymous de communicatie van terroristen verstoort met een nummer van Rick Astley. Rick Astley. Meer jaren tachtig dan dat wordt het niet. Ik dacht altijd dat hij een eendagsvlieg was, maar wat een comeback is dit.

Anonymous plaatst het liedje onder hastags die veel door de jihadisten worden gebruikt. Klik je op de hastag die niet al te vrolijk en vredelievend van toon zal zijn, zo schat ik in, hoor je het uber vrolijke ‘Never gonna give you up’ van Rick. Rickrollen heet het. Ik vind het ronduit briljant.

Bestrijd je vijanden met woorden, zeggen we daarmee. En keer ze de andere wang, immers Rick zingt hoe we de ander nooit op zullen geven, nooit teleur zullen stellen, nooit zullen verlaten, nooit pijn zullen doen. Er zit een diep geloof in verscholen dat mensen als individu te redden zijn, wanneer je ze maar liefde geeft.

Ik zie het wel voor me. Jihadisten schijnen in minder dan een jaar te kunnen radicaliseren. Waarom zou dat ook niet de andere kant op kunnen werken? Tien keer Rick Astley in een uur en je realiseert je opeens dat je niet dood wilt, geen haat wilt zaaien. Dat je geen stranger to love bent.

Ik zeg, volhouden, Anonymous. Dan zien we over enkele weken filmpjes op tv van kleuters in Syrie die niet langer antwoorden ‘zelfmoordterrorist’ op de vraag 'wat wil je later worden', maar volmondig roepen: Rick Astley!

Zing mee, morgen weer.