Vandaag- The day after

 

We staan er allemaal wat verdwaasd bij. En met allemaal bedoel ik niet alleen mijn medepassagiers op het station. Ook de bloemen in mijn tuin, de ramen van het huis en het gras langs het perron. Hangende kopjes, verloren bloemetjes overal op de grond, tranentrekkende strepen op de ramen, natgewoven grassen. 

Ja het is droog. De zon schijnt zelfs. Moeder natuur speelt weer eens de vermoorde onschuld. "Was ik vervelend gisteren? Hadden jullie last van mijn huilbui? Vooruit, ik had wat meer tranen dan normaal rond deze tijd van het jaar, maar een vrouw heeft het nu eenmaal eens per maand te kwaad. Ik had voor chocolade kunnen kiezen. Natuurlijk. Maar het voelde beter om alles eens even leeg te gooien."

We staan er allemaal wat verdwaasd bij. The day after geloven we geen woord van wat ze laat zien. Zon? Droog? We kennen 'ons mam', zoals ze dat in Brabant zeggen. Die bui van moeders kan zomaar nog een dagje langer duren.

We hope and pray. Dat ze het droog houdt vandaag. Ze de zon ziet in het leven. Dan doen wij dat met haar.

#sunnydays