Vandaag- Don't move

Geen beter seizoen dan het winterseizoen voor bingewatchen. Met smart wacht ik op een nieuw seizoen van House of Cards, en ik dwing mijzelf Suits seizoen 4 niet weg te schrokken. Natuurlijke smul ik van de politieke hoogstandjes, de juridische twists en de bizar harde onderhandelingen. En lach ik om Lois Litt, de verpersoonlijking van het rattensmoeltje uit Harry Potter. Maar dat alles is niet wat de series zo aantrekkelijk voor mij maken. Het zijn de kleren van de vrouwen. Ik droom al jaren van een Claire Underwood blouse en verlekker me aan de strak gestylde outfits van Jessica Pearson.

Deze uitverkoop liep ik tegen een kokerrok aan. Kokerrokken zijn symbool voor succes. Ze kleden af, ze geven lengte, allure, eenvoud en daadkracht. Allemaal dankzij een taps toegesneden stukje stof.

Ik kocht de kokerrok. Uiteraard kocht ik de kokerrok. Vandaag draag ik hem voor het eerst echt. Echt als in de zin dat ik erin moet bewegen. Tot nu toe was ik niet verder gekomen dan drie stappen uit de paskamer, twee twirls voor de spiegel in de winkel en weer drie stappen uit de rok.

Laarzen aantrekken bleek mijn eerste challenge. Ik moest op de grond gaan liggen om bij mijn voeten te kunnen. Zo strak zat de kokerrok. Mijn benen op de trappers van mijn fiets krijgen bleek niet te doen zonder de rok tot mijn bovenbenen omhoog te stropen. Zo strak zat de kokerrok. Om te stoppen voor een langsrazende auto bij een zebrapad moest ik mijn fiets en gewicht naar links gooien. Simpelweg mijn voet op de grond zetten lukte niet. Zo strak zat de kokerrok. En zelfs de trein in stappen deed ik als een gemankeerd mens, de tredes waren te hoog. Zo strak…

Ik begrijp nu waarom de actrices in mijn bingewatchseries deze kleding wel kunnen dragen. Ze zijn standstills. Meer dan drie stappen zie je ze niet zetten.

Het wordt een misschien succesvolle, maar in ieder geval uitdagende dag…