Vandaag- Saaidagen

Soms zitten ze erbij. De Saai Dagen. Saaie mensen in saaie kleren, spijkerbroeken waar ik ook kijk. Saaie conducteur. Geen kwinkslag, geen empathie. Saaie natuur. Geen blad, geen beweging.

Elke stop biedt perspectief. Tenminste op nieuwe mensen. Mensen die als individu het aanstaren waard zijn. Mensen die als collectief de coupe veranderen in een fijn-dat-we-op-reis-zijn.

Ik heb drie stops. Drie kansen. De eerste stop is als de dartpijl die het bord niet eens raakt. Ram de muur in. 0 punten. Drie instappers, geeuwend, slapend, saai. Ongeduldig wacht ik op mijn tweede gooibeurt. Ik werk aan de losheid van mijn pols, pijtjes gooi je uit de pols, niet uit de arm, en sluit mijn ogen ter meditatie.

De tweede stop is als het pijltje dat afketst op een van de metalen ringen van het bord. Potentieel twee gangmakers lopen de coupe in, maar bij gebrek aan ruimte trekken ze verder. Onehundredandeighty gaat het vandaag niet worden. Op Eindhoven Strijp S wordt alleen uit- en zelden ingestapt.

Ik bewaar mijn laatste pijltje. Gooi ik die topscore #morgenweer.