Vandaag- Gevangen

Plato’s ideeën leer stelt dat wij gevangenen in een grot zijn die met de rug naar het licht de schaduwen op de muur voor de echte werkelijkheid houden. We kijken naar de schaduw en vormen ons oordeel op basis van schijnkennis.

Wachtend op vertrek bekijk ik het leven rond de stationskiosk. Een groepje gesluierde vrouwen zitten o zo stereotiep met grote plastic Aldi tassen op een bankje. Druk gebarend roepen ze naar hun kinderen. Ik versta ze niet, maar kan me universele moederwaarschuwingen voorstellen.  Wanneer een kind te dicht langs het spoor scheert, voel je iedereen zijn adem inhouden.

Ik aanschouw het tafereel als de gevangene in de grot. Ik heb niets meer dan schijnkennis. Ik vul in en doe aannames. En vorm me op basis daarvan een mening. Ik vind iets van de kleding van de mensen die bekijk, van wat ze eten en de manier waarop ze zitten. Ik vind iets, maar zodra de trein wegrijdt is het onvindbaar.

Niet helemaal. Mijn bevinding heeft een printje achtergelaten. En de volgende keer dat ik het beeld weer zie, drukt de inkt van de print weer wat dieper door. Zo ontstaan de ingesleten beelden, de vooroordelen en de ongefundeerde meningen. Het is bijna Kerstmis. Ik beloof het mijzelf en de ander: met mijn gezicht naar het licht zitten doe ik morgen weer.