Vandaag- Een leven lang

Woensdag, kindertreindag? Ik zit in een coupe vol met brugklassers. Hun exacte leeftijd is lastig te peilen, ik ontleen mijn schatting aan hun gegiechel en hun licht schuldbewuste blik wanneer ik ze per ongeluk recht in de ogen kijk. De rugzakken doen een heuse schooldag vermoeden, geen spannend schoolreisje naar strijpS.

Ik las vandaag in de krant een interview met Pechtold die fijntjes stipuleert dat Wilders al zijn hele leven leeft op belastinggeld. Wilders loopt al langer op het Binnenhof rond dan wie dan ook, en wordt daarvoor door ons allen betaald. Een leven lang Binnenhof, dat klinkt als levenslang.

Ik kijk nog eens naar de kinderen in de trein. Hun nog ongeschonden snoetjes. Stuk voor stuk zeggen ze beleefd ‘dank u wel’ wanneer ze een snoepje krijgen van een medereiziger.

Hoezeer ik ook voor het milieu, de uitkomsten van de klimaattop en delen ben, ik gun deze kinderen later een eigen auto. Stel je toch voor, je hele leven forensen. Je hele leven vervoer delen met vreemde mensen op verplichte vertrektijden. Waar ik het zou verafschuwen voor deze kinderen, zou ik het Wilders juist gunnen. Met mensen in een trein zitten die er anders uitzien, anders praten, anders denken dan hij. Luisteren, echt luisteren in plaats van populistisch schreeuwen. Daar heb ik zelfs nog wel belastinggeld voor over. Ook morgen weer.