S** sells

Het zijn boeiende zinnen: ‘Onderzoek wijst uit dat...’ en dan komt er iets wat wellicht nooit subject van enig onderzoek is geweest, maar toch geloofwaardiger leest. We laten ons beïnvloeden door aanloopzinnen.
Voor seks is het eenvoudig. Ik zou kunnen zeggen dat onderzoek heeft uitgewezen dat seks verkoopt. Ik weet niet of dat zo is. Ik heb het nooit onderzocht en Google helpt me niet het te vinden. Nu zoek ik ook niet al te expliciet, de groezelige websites liggen op de loer.
De lezer verwacht hoe dan ook seks. Gedetailleerde lezing van een seksscène leert grappig genoeg, dat er vaak veel minder staat dan de lezer denkt. Veel gebruikt voorbeeld: start vrijscène, deur gaat dicht, alinea eindigt. Nieuwe alinea, deur opent en je hoort een van de personages nog net zeggen: ‘God, dat was goed.’ De lezer heeft de hele vrijpartij in zijn hoofd meegemaakt en interpreteert de laatste zin als een conclusie van wat hij verbeeld heeft. Misschien refereerde het personage wel aan een film die hij tussen twee alinea’s door heeft gekeken. In het echt duren vrijpartijen meestal ook geen dagdelen.

Omdat seks verkoopt, besloot ik er geen gras over te laten groeien. Op pagina 7 in mijn tekstverwerkingsprogramma (Word, net als Spa Rood inmiddels bijna tot productnaam geworden) was het al zover. Mijn wijlen oma omschreef vroeger dat moment op TV als: ‘Daar hebben ze zich.’ Het kon een zoen zijn of explicieter, hoe dan ook té gênant om met je kleinkind te bekijken. In de regel stond ze op uit haar stoel en liep weg van de buis.
Pagina 7 leek me lekker vroeg. Ook al was het dan verplichte seks rond de eisprong, het betekende niet dat mijn hoofdpersonen er niet van mochten genieten. Ik liet wat meer zien dan de suggestie van de dichte deur en een halve pagina verder hadden we het hoogtepunt al weer achter de rug.

Een week later kreeg ik een inval. Je moet een verhaal bij het begin beginnen. Geen wereldschokkend nieuws, maar wel een akelig inzicht wanneer je net op streek bent. Mijn verhaal begon in het midden. Veel circusachtige kunstgrepen waren nodig om te vertellen wat er allemaal aan het begin gebeurd was. Ik buitelde van de ene flashback in de andere en constateerde dat het zo niet langer kon. Ik moest bij het begin beginnen.
Een nieuw vel in de computer gedraaid en ik kon van start. Het voelde beter, het ging vanzelfsprekender, het was goed geweest. Ik had slechts een probleem. Mormonen doen niet aan seks voor het huwelijk. Dus moet ik eerst vertellen over wie wie ontmoet, hoe, wanneer en waar, wat ze in elkaar aan trekt en waarom ze voor elkaar kiezen. Aangezien dat niet het plot is waar het allemaal om draait, heb ik nogal wat woorden nodig voor ik dan eindelijk, ja eindelijk, aanbelandt bij dat broodnodige huwelijk en die door de lezer zo gewenste seksscène.
Van pagina 7 bruut verbannen naar pagina 53.
Wie houdt het zo lang uit?