Honk 4

Bezig met communicatie en marketing in mijn werk, betekent dat je onherroepelijk gaat nadenken over de marketing van een boek dat nog niet geschreven is. Hoe kun je er voor zorgen dat je naamsbekendheid krijgt, wat leest Nederland deze dagen en sluit dat aan op wat je zelf wilde gaan schrijven? En dan komt het schrijvers dilemma: ik heb al lang een verhaal in mijn hoofd, met karakters en een plot en dat is waar ik over wil schrijven. En een tikje autistisch en vooral niet commercieel: of er nu markt voor is of niet, het moet en zal dat verhaal worden! Hmm, maar ik wilde toch ook graag uitgegeven worden…

Linkedin biedt uitkomst. Via via kom ik in contact met een echte schrijver. Een al gedebuteerde schrijver. Twee dagen later spreken we elkaar telefonisch. Ik krijg tips over het bestaan van een literair makelaar, een gat in de Nederlandse boekenmarkt, hoor hoe je een tekstvoorstel naar een uitgever moet sturen en krijg rillingen bij de beschrijving van het drama van de to-be debutant: ‘Je manuscript komt per post binnen en wordt dan in een leeskamer gegooid. Honk 1. Een keer in de zoveel tijd loopt daar een stagiaire naar binnen, die struikelt over de massa’s manuscripten, vist er enkele uit en lees daar de eerste pagina’s van. In minder dan een minuut is het oordeel geveld: potentieel interessant of helemaal waardeloos. De potentieeltjes gaan naar de kamer van een van de redacteuren. Het tweede honk is niet op het bureau, maar in een doos eronder. Een graai in de doos brengt je naar honk 3 :de inbak op het bureau en daarmee uiteindelijk onder zijn of haar kritisch oog. Opnieuw niet meer dan 30 seconden later is duidelijk of je ooit zult debuteren. Gemiddeld breekt er een, ja een, per jaar door.’

Zo. Die zat. Succes met de wedstrijd. En toch, toch gaf het me energie. Energie om die ene dan maar te worden. Op weg naar huis, in de file (ik zou beter moeten weten dan te schrijven in de auto na mijn recente knal), scherpte ik mijn propositie aan:

Het drinken van een kopje koffie is in de Mormoonse gemeenschap al een doodzonde. De mormoon Paul heeft een veel grotere zonde gepleegd, het schuldgevoel overheerst zijn hele leven. Jenny, recent bekeerd tot het Mormoonse geloof, zoekt onconventioneel naar haar rol in een samenleving waarin traditie en regels het gedrag van elke dag bepalen.

Hoe raken de levens van deze mensen verstrikt en wat betekent dat voor elk?

De tekst verandert nog elke dag. Elke dag weer nieuwe ideeën en invalshoeken. Over drie maanden moet ik ‘m strak hebben. Zo strak dat het een homerun wordt.