Achterlijk

Ze zien er fantastisch uit. Jurken in prachtige dessins, van mooie materialen. Vestjes in contrasterende kleuren. Sieraden, schoentjes met opmerkelijke kleurdetails, allen passend bij de jurk. De zorgvuldig omgeslagen shawl verbindt de overige kledingstukken in kleur en stijl.

Wie anders dan God zelf mag oordelen of een religie achterlijk is? En aangezien hij het object van de verheerlijking is, zal hij het uit zijn hoofd laten. De Mormonen leerden "Thou shalt not kill". Tegelijkertijd leerden ze dat wanneer het nodig is om iemands zonde weg te wassen door bloed te laten vloeien dat ook oké is. In welke mate? En wie besluit dat iemand zijn zonden weg te wassen heeft?

In de islamitische religie zitten minstens zoveel tegenstrijdigheden. Ik heb ‘m nooit bestudeerd zoals ik dat met de mormoonse doe. Maar hij fascineert me ontegenzeggelijk. Ik kijk om me heen in het aangename vakantie resort. Dat het hotel in een islamitisch land staat, weet ik om twee redenen. Om de zoveel uur zingt een larmoyante stem me vanaf de minaret toe. En alle islamitische mannen in het hotel hebben niet een, maar vaak twee fantastisch geklede vrouwen aan hun zijde.

Ik kan niet anders dan hen met verbazing observeren. Ik meen altijd begrepen te hebben dat het doel van een chador is dat de vrouw daarmee onaantrekkelijk wordt voor andere mannen dan haar eigen. Dat ze niemand in welke verleiding dan ook brengt en bijna als een schim door het straatbeeld kan trekken. Om thuis, for his eyes only, als femme fatale zichzelf uit de doeken te kunnen doen.
Onbewust heb ik ook altijd de aanname gedaan dat een goed moslim niet naar andere vrouwen kijkt. Uiteraard wel naar de westerse die in niets verhullende badkleding het land bezoekt, maar nooit naar de islamitische vrouw van een ander. Ik meen ook altijd gedacht te hebben dat polygamie met de Mormoonse bekering is uitgestorven.

Al mijn aannames zijn onjuist.

De hedendaagse islamitische vrouw is een stijlicoon dat het oog trekt van elke man. Of hij nu wil of niet. Volledig door-gecombineerd van hoofd tot teen trekt ze zelfs in chador de aandacht. Ze presenteert zich aan het zwembad in een rode broek, een wijd uitlopende zwarte tuniek met rode strepen aan de zijkant. Op haar hoofd een modieuze zonnebril en rode hoofddoek. Zonder pardon laat ze zich zo het water in glijden en geniet van de aandacht van haar man.

De iets conservatievere variant zit in subtiele ton sur ton tinten aan de rand van het zwembad in de schaduw, man en zoon aanmoedigend die blij spelen in het water.

Ik constateer opgelucht dat je de vrouw wel uit het modebeeld kunt halen, maar de mode niet uit de vrouw. Dus doet ze wat een vrouw graag doet, al is het in chador of hoofddoek. Zich mooi maken. Trends volgen.

Ik kijk nog eens om mij heen. Het zwembad is bevolkt met westerse vrouwen. Zwaarlijvig. Obese. Vol cellulitis. Hangende borsten in goedkope bikini’s gepropt. Tatoeages op vlekkerig vlees. Diep gebruinde rimpelige gezichten van te veel zonnebaden. Ik weet dat we collectief dikker worden. Dat maatje 38 van nu equivalent is van maat 42 van vroeger. Omdat de mode industrie ons het gevoel wil blijven geven slank te zijn. Maar we hoeven maar in de spiegel te kijken om te weten dat het niet zo is. Ik geloof niet dat we dat niet erg vinden.
Naast mij ligt een Nederlands meisje aan het zwembad. 30 kilo te zwaar, allergisch bultjes van het zonlicht op armen en decolleté. Ze draagt een modieuze bikini in tijgerprint. Het bikini topje zit slordig om haar vormeloze borsten, het broekje heeft tegelijkertijd teveel en te weinig stof om aantrekkelijk te zijn. Terwijl ik haar bekijk loopt een islamitische vrouw langs. Ook in de laatste mode, haar hoofddoekje in exact dezelfde tijgerprint als de bikini naast mij. Ze verhult alles wat voor het oog onaantrekkelijk is aan haar lijf, en toont waardig wat ze wel wil laten zien.

De islamitische vrouw slaat haar smokey eyes op en ontlokt onbewust de blik van de partner van mijn lillende landgenoot. Wie is er hier nu achterlijk?