Njet.

Het is de ‘j’ in njet die killing is. Daar waar de deur net nog open stond is hij met tussenkomst van de ‘j ‘in een klap dichtgegooid.

De afwijzing van de uitgever is binnen. En daarmee sta ik weer buiten.

8 weken heeft het lijntje stand gehouden. Een nieuwe synopsis ingediend, afgewacht, reactie gekregen:  “stuur nog eens wat tekst”. Hoofdstukken ingediend. Afgewacht. Gehoopt vooral. Gekoesterd en gedroomd. En toen, jammer maar helaas. De reden? Onvoldoende mogelijkheden om me in dit stadium van mijn schrijfcarrière verder te helpen. Tsja. De parallel met een zwangerschap dringt zich volslagen ongepast op. Mis poes, miskraam.

De wereld bij de uitgeverij draait ondertussen rustig door, zoals Matthijs van Nieuwkerk ook elke avond door draait. Dossiertje Koppers kan de shredder in. Next s.v.p.

Afwijzen is in essentie een mooi woord. Je wijst van je af en daarmee toon je de ander heel duidelijk zijn plek. Jij hoort niet bij ons. In essentie, zei ik, niet als het op jezelf van toepassing is .

Ik trek mij op aan al die verhalen van al die afwijzingen. Ook al voelde het even zo dichtbij. Opnieuw wijlen Ramses Shaffy die door zal gaan in mijn hoofd. Andere uitgevers, eigen beheer, e book? De wereld ligt weer open, zeggen de uber optimisten dan.

Het zal wel. Vandaag gaat de wereld even op slot.


En morgen? Morgen staat in het teken van Da. Waar wij de j positief inzetten, voor Ja, hebben de russen hem vervangen voor een D. Als een peuter zwaaien we dada! naar deze uitgever en zeggen Da tegen zon, zomer en vakantie. En daarna vast ook weer een dag Da tegen de schrijfcarrière. Die toch verder geholpen moet worden. Als het nu alleen eens zou stoppen met regenen…