De beste voornemens
- Nog goede voornemens?
- Stoppen met schrijven.
- Wow. Heftig! Schrijf jij al lang?
- Zolang als ik me kan herinneren. Op de middelbare school stiekem, achter de fietsenstalling op het schoolplein. En in mijn studententijd schreef iedereen. Veel gelegenheidsschrijvers, de meesten stopten erna. Ik niet.
- Heb je wel ooit een poging gedaan?
- Proberen te stoppen met schrijven is als proberen iets vast te pakken. Dat doe je of dat doe je niet. Ik heb vele pogingen gedaan. Stopte dan een week, en dacht dan, ach, eentje. En dat eerste woord was eigenlijk gewoon yugh, het tweede ook nog niet top, maar zo na de derde zin vond ik het toch wel weer erg lekker. En dan was ik al weer verkocht.
- Waarom dan nu wel stoppen?
- Nou, dit jaar zit hulp bij stoppen in het ziektepakket, niet onaantrekkelijk. En ik moet eerlijk zijn, ik denk dat ik blij word van schrijven, ik grijp naar het toetsenbord als ik onrustig ben, maar eigenlijk diep in mijn hart weet ik dat ik juist stress krijg van het schrijven. Bovendien, het is zwaar ongezond. The printed word may kill you, zei Morrisey niet voor niets.
- Ga je gebruik maken van hulp? Pleisters of zo?
- Ik heb gekeken, er bestaat zoiets als de AA, net als met alcohol. De Anonieme Aspirantschrijvers. Misschien dat ik een daar eens na toe ga. Eens verslaafd altijd verslaafd. Dat geldt ook voor schrijven.
- En wanneer stop je? Is dit je laatste?
- Ik denk dat ik dit pakje met ideeën nog opschrijf. Dat ik daarna stop.
- Loser. Als je wilt stoppen moet je het hier en nu doen.
- Oké, maar dan mag ik nog een laatste woord. Een lang woord. Om extra van te genieten:
gezondtweeduizendenelf!
- Dat waren er twee. Plus een uitroepteken.
- Kniesoor. Help me liever met afkicken, dan kritisch doen. Het wordt nog zwaar genoeg. Enne, moet ik dat pakje echt weggooien? Zonde. Het zit nog bijna vol…
- Stoppen met schrijven.
- Wow. Heftig! Schrijf jij al lang?
- Zolang als ik me kan herinneren. Op de middelbare school stiekem, achter de fietsenstalling op het schoolplein. En in mijn studententijd schreef iedereen. Veel gelegenheidsschrijvers, de meesten stopten erna. Ik niet.
- Heb je wel ooit een poging gedaan?
- Proberen te stoppen met schrijven is als proberen iets vast te pakken. Dat doe je of dat doe je niet. Ik heb vele pogingen gedaan. Stopte dan een week, en dacht dan, ach, eentje. En dat eerste woord was eigenlijk gewoon yugh, het tweede ook nog niet top, maar zo na de derde zin vond ik het toch wel weer erg lekker. En dan was ik al weer verkocht.
- Waarom dan nu wel stoppen?
- Nou, dit jaar zit hulp bij stoppen in het ziektepakket, niet onaantrekkelijk. En ik moet eerlijk zijn, ik denk dat ik blij word van schrijven, ik grijp naar het toetsenbord als ik onrustig ben, maar eigenlijk diep in mijn hart weet ik dat ik juist stress krijg van het schrijven. Bovendien, het is zwaar ongezond. The printed word may kill you, zei Morrisey niet voor niets.
- Ga je gebruik maken van hulp? Pleisters of zo?
- Ik heb gekeken, er bestaat zoiets als de AA, net als met alcohol. De Anonieme Aspirantschrijvers. Misschien dat ik een daar eens na toe ga. Eens verslaafd altijd verslaafd. Dat geldt ook voor schrijven.
- En wanneer stop je? Is dit je laatste?
- Ik denk dat ik dit pakje met ideeën nog opschrijf. Dat ik daarna stop.
- Loser. Als je wilt stoppen moet je het hier en nu doen.
- Oké, maar dan mag ik nog een laatste woord. Een lang woord. Om extra van te genieten:
gezondtweeduizendenelf!
- Dat waren er twee. Plus een uitroepteken.
- Kniesoor. Help me liever met afkicken, dan kritisch doen. Het wordt nog zwaar genoeg. Enne, moet ik dat pakje echt weggooien? Zonde. Het zit nog bijna vol…
gepost door Hannekeschrijft op
12:59:00
2 reacties:
We zullen je van alle kanten ondersteunen ;-)
Stoppen met schrijven kan slechts op één manier: door prompt het laatste pakje weg te gooien. En daar zit um nou net de kneep. Dat weggooien kun je heel onhandig in je eigen container doen. Maar het is veel slimmer om dat te regisseren. En ik verdenk er jou van Hanneke, dat jij dat KUNT. Je kunt het, je kunt het. Zaak is dus om eerst een mooi manuscript te leveren. Niet helemaal af. Dus de laatste 13 paginaas ontbreken. Dit manuscript laat je in een oplage van 100 drukken (veel boeken halen dat niet). Vervolgens ga je met die manuscripten langs alle uitgevers en je kunt heel demonstratief dat pakje (papier) weg. Doe het in het zicht van de fondsbeheerder. Als alleen de portier je ziet is onvoldoende. Eerst naar de Bezige Bij. Dan naar de Trage Mug. En vervolgens naar de Bronstige Weps. En al die andere uitgevers; jij kent ze beter dan ik.
Ook mogelijk is het om in de hal naar de redacteur te vragen. Als ie dan naar de receptie komt flikker je het pak papier op de grond luid schreeuwend 'ik stop er godverdomme ook mee ook'. Niet helelaam correct NL maar dat vergroot de sensatie. Ik zit als locatie ook de denken aan de Frankfuerter Buchmesse. Daar zijn ze allemaal en daar is het druk natuurlijk. Doe iets aan je outfit (beetje pikant wil bij die duffe schrijvers en lezers nog wel eens lukken; Marlies Dekkertje, stilettostappers, net- of naadkousen en tatoo net niet of net wel zichtbaar). Dan roep je luid; 'VERDAMD NOCH MAL, ICH HALTE DAMIT AUF'
en je gooit het manuscript met veel gebaar in het rond. Moet je eens opletten.
En dan krijg je jaren later een interview in de Boekenblijlage van de Volkskrant de quote
'U staat als ontdekker van Koppers BEKEND. Hoe is dat nou helemaal gegaan?' en dan antwoordt hij 'je zult het niet geloven maar ik was op de Buchmesse... undsoweiter.
Stoppen met schrijven is leuk. Maar er moet wel een boek (Buch) uitkomen Hanneke. Je hebt niet voor de Kat haar viool een sebettical geïnversteerd! Om nog maar te zwijgen over de gedoodverfde voorzitter van de Hanneke Koppers fanclub K.S.(60) uit G (die er na enkele jaren met de clubkas EN de penningmeesteres vandoor was).
De vraag die nu altijd gesteld moet worden luidt: KAN U DAAR IETS MEE? MET DIT DUS
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage