Vrije wil
Toeval bestaat niet. Of wel? De Mormonen worstelen ermee. Ze geloven in ‘agency’ oftewel vrije wil, tegelijkertijd weten ze dat er een voorbestemd plan voor verlossing is. Valt er dan niets te kiezen? Zoals ze op mijn vraag als zestienjarige (waarom drinken jullie geen alcohol, Jezus vermenigvuldigde toch ook de wijn?) een antwoord hadden (dat was geen wijn maar druivensap), zo hebben ze ook hierop een antwoord gevonden. Als je er zelf maar diep in gelooft, er hard voor bidt, dan gebeurt er wat er hoort te gebeuren. The Secret avant la lettre.
In de Mormoonse cinema (voor en door Mormonen, Hollywood brandt er zijn vingers niet aan) worden zendelingen afgebeeld als halve Jezussen die voorbestemd zijn, of de andere versie, hun zinnen zetten op, genezing van zieken en bijna doden. Ze prevelen hun verlossingsgebeden, zwaaien met zalvingsolie en poef, je bent terug in het land der levenden. Misschien zijn ze echt wel de oorsprong der dingen, inclusief Harry Potter.
Mormonen hebben overigens Hollywood niet nodig. Uiterst professioneel hebben ze ook daar hun eigen industrie, hun Mollywood. Eigen acteurs, eigen regisseurs én eigen bloopers. De titel van een recente film valt voor mij onder die categorie: Gods Army. In Oeganda draaien duizenden kindsoldaatjes van het verzetsleger van de heer zich om in hun graf.
Toeval of geloven in wat je roept, ik weet het niet. Voordat ik mijn sabbatical begon, voorspelde ik vier weken als een gek te schrijven om vervolgens pas de rust te vinden voor het vakantiegevoel. Afgelopen week was week vijf. Ik had mijn nanowrimo schema (50.000 woorden in een maand) vet gehaald. Geheimpje verklappen? Ik heb mijn zomerkleren van stal gehaald, mijn winterlaarzen verruild voor mijn Chinese houten slippers (ze lopen voor geen meter maar geven het ultieme vakantiegevoel) en ben een weekje all inclusive gaan genieten. Veel Dvd’s gekeken (Hollywood made), alleen maar literair onverantwoorde vrouwenblaadjes gelezen, met mate en uiterst gezond gezond, bijna achttien holes gelopen wanneer het weer daarvoor geschikt was en genoten van pizza, Chinees, Thai en frietjes- eten naar het thema van de dag. Maar bovenal: geen letter op papier gezet.
Omdat ik een week nieuws gemist had, zapte ik gisteren naar VTV1. De naam doet vermoeden dat Vught nog een tweede lokale TV zender heeft, maar niets is minder waar. Sterker nog, ook het Cromvoirt van een enkele verdwaalde BN-er moet het er mee doen. Het item was een reportage over de recessie in Vught. De lokale middenstand kwam aan het woord. Met verve bracht de interviewer het nieuws: de afgelopen week was er niets van de recessie merkbaar geweest! Vooral de lokale videotheek, de Bruna, de Chinees, Pizzeria, Snackbar én de zonnebank hadden boven verwachting zaken gedaan.
Toeval bestaat niet.
In de Mormoonse cinema (voor en door Mormonen, Hollywood brandt er zijn vingers niet aan) worden zendelingen afgebeeld als halve Jezussen die voorbestemd zijn, of de andere versie, hun zinnen zetten op, genezing van zieken en bijna doden. Ze prevelen hun verlossingsgebeden, zwaaien met zalvingsolie en poef, je bent terug in het land der levenden. Misschien zijn ze echt wel de oorsprong der dingen, inclusief Harry Potter.
Mormonen hebben overigens Hollywood niet nodig. Uiterst professioneel hebben ze ook daar hun eigen industrie, hun Mollywood. Eigen acteurs, eigen regisseurs én eigen bloopers. De titel van een recente film valt voor mij onder die categorie: Gods Army. In Oeganda draaien duizenden kindsoldaatjes van het verzetsleger van de heer zich om in hun graf.
Toeval of geloven in wat je roept, ik weet het niet. Voordat ik mijn sabbatical begon, voorspelde ik vier weken als een gek te schrijven om vervolgens pas de rust te vinden voor het vakantiegevoel. Afgelopen week was week vijf. Ik had mijn nanowrimo schema (50.000 woorden in een maand) vet gehaald. Geheimpje verklappen? Ik heb mijn zomerkleren van stal gehaald, mijn winterlaarzen verruild voor mijn Chinese houten slippers (ze lopen voor geen meter maar geven het ultieme vakantiegevoel) en ben een weekje all inclusive gaan genieten. Veel Dvd’s gekeken (Hollywood made), alleen maar literair onverantwoorde vrouwenblaadjes gelezen, met mate en uiterst gezond gezond, bijna achttien holes gelopen wanneer het weer daarvoor geschikt was en genoten van pizza, Chinees, Thai en frietjes- eten naar het thema van de dag. Maar bovenal: geen letter op papier gezet.
Omdat ik een week nieuws gemist had, zapte ik gisteren naar VTV1. De naam doet vermoeden dat Vught nog een tweede lokale TV zender heeft, maar niets is minder waar. Sterker nog, ook het Cromvoirt van een enkele verdwaalde BN-er moet het er mee doen. Het item was een reportage over de recessie in Vught. De lokale middenstand kwam aan het woord. Met verve bracht de interviewer het nieuws: de afgelopen week was er niets van de recessie merkbaar geweest! Vooral de lokale videotheek, de Bruna, de Chinees, Pizzeria, Snackbar én de zonnebank hadden boven verwachting zaken gedaan.
Toeval bestaat niet.
Labels: schrijfsabbatical
gepost door Hannekeschrijft op
08:22:00
4 reacties:
Hé Hanneke,
ik voel alsof ik je in de steek heb gelaten door de tijd en dus ook jouw voorgaande blogs voorbij te laten vliegen. Bij deze zet ik mij weer aan de meet om je blogs 'strak' te volgen. Weergaloos dat je een weekje sabbatical hebt gehouden in je sabbatical. En wat schrijf je weer lekker. Groetjes Wim
Hanneke,
bestaat vrije wil? Mooie vraag, antwoord is wat jezelf gelooft. Evolutionair psychologen denken dat we alles doen vanuit darwinistische motieven (voortplanting en overleven), Jung denkt dat we voorgeprogrameerd zijn door zijn archetypen, astrologen zien de sterrebeelden als de poppespelers die aan onze touwtjes trekken, protestanten geloven in een regisseur met een lange grijze baard op een wolkje...zou die ook besloten hebben dat je een week sabbatical moest nemen, of was dat je eigen vrije wil?
Groet, Paul
Goeiemiddag Hanneke.
Locatie Goirle volgt jou nog steeds op de voet. Zie dat je intellectuele arbeid afwisselt met verstrooiing. Goede balans. En.... 18 holes ook nog. Kwantiteit van pennevruchten ok blijkbaar. qualiteit ook? Nanowrimo hier in deze streek onbekend. Schrijversjargon?
Geen slippers maar pantoffels. Met mijn bel druivensap achter de computer is het ook behoorlijk all inclusive genieten van jouw blog. Een pak van mijn hart te lezen dat Vught, net als de mormonen, Hollywood niet nodig heeft. Zie de Vughtse middenstand de recessie al bezweren; kwistig zwaaiend met zalvingsolie en mantra's van verlossingswoorden fluisterend bij de nog gesloten kassa. Op naar de volgende 10.000 woorden Hanneke, ora et labora. Nic.
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage