Vandaag- Net a porter

 

Het is met netkousen als met die zwart wit tekening van een jonge vrouw en een oude heks. Je kunt ze dragen als de chique dame of als de ordinaire vrouw. In het eerste geval horen slanke benen bij het plaatje, de spataders en ouderdomsvlekken spatten van het tweede beeld. 

Bijzonder hoe een object twee kanten kan hebben. Die zo'n tegengestelde emotie kunnen oproepen. Van admiratie tot afschuw. Dezelfde netkous.

Gisteren bekeek ik de herhaling van Torremolinos (op plat Haags uit te spreken) waar Samantha, voormalig Barbie, in Spanje zich én zo dom als een rund weet te profileren én tegelijkertijd hoogsensitief verklaard is. Dat laatste zou toch enig hersencellen doen vermoeden..

Hetzelfde object, Samantha is meer object dan mens, met haar neptieten, duck lippen, haarextensies, plakwimpers en fake nagels -alles in buitenproportionele maten-, met twee bijna onverenigbare kanten. 

De looks van Samantha zijn vandaag voor mij de kleding check. De keuze voor wel of geen netkousen hangt af van mijn spiegelbeeld. Wanneer ik ook maar een vleugje Barbie ontwaar, is het een no go. 

Overigens valt over de helderziendheid van Samantha te twisten. Natuurlijk ziet zij een geest waneer ze 's ochtends zonder al haar hulpstukken in de spiegel kijkt. 

Ik werp een laatste blik op mijn eigen beeld en besluit. Ze zijn net-a-porter.