Vandaag- Efteling

 

Wilders had zijn one liner uiteraard klaar gisteren. Als hij iets kan, dan is het one liners poepen. Die steevast worden opgepikt door de media. Easy does it.

De troonrede was als de Efteling. Een sprookjesverhaal. 

Ik denk dat Wilders al lang niet meer in Kaatsheuvel is geweest. Het lijkt me ook geen pretje, in de Bob met al je beveiligers. Maar was hij er geweest, dan had hij geweten dat in het sprookjesbos de verhalen helemaal niet zo fantastisch meer zijn. Het piept en het kraakt er, en alleen de allerkleinsten fantaseren de mechanica weg.

Toch was het nog niet zo gek wat hij zei. De metafoor van de Efteling is in bredere zin wel te plaatsen op dit kabinet en de Python waar ze 4 jaar ingezeten hebben.

De Brexit deed Europa en Nederland denken dat we gek geworden waren. De wereld op zijn Villa Volta kop.

Het grootste drama van de afgelopen vier jaar was de Vliegende  Hollander die uit de lucht werd geschoten. De donkerste zomer uit menig Nederlands leven. De enige keer dat Rutte in vier jaar heeft gehuild.

Half Nederland voelt zich als een ritje in De Baron: keihard een diep dal in storten en dan geschrokken opkrabbelen. De economie trekt aan, maar op de grote hoogte waar we startten komen we niet meer.

Ons volk van Laaf laafde zich aan zichzelf en duldde de Carnival van immigranten niet meer. Het ideaal beeld van een geïntegreerde samenleving bleek een Fata Morgana.

En tenslotte voerden treiervloggers een Joris en de Draak strijd met gezaghebbers. Ze spuwden vuur maar hun overwinning was steeds van korte duur. 

Er is maar een bestemming mogelijk voor het afsluitende kabinetsuitje, traditioneel in spijkerbroek en fleecetrui (help!). 

Met toegift Wilders als Monsieur Cannibale.