Vandaag- Oog en Naald

Deze vakantie heb ik gelezen. Want lezen is vakantie. Wurm als ik ben onthou ik vakanties vaak aan de boeken die ik las. Dit jaar was de vakantie licht, vol geluk, onbezorgd, en behoudens enkele stevige regen- en onweersbuien die de naam regenseizoen eer aan deden, geen vuiltje aan de lucht.

Mijn boeken (de dosis onthaastende thrillers daargelaten) daarentegen waren donker, zwaar en droef. 'Lieveling' van Kim van Kooten en 'Een klein leven' van Hanya Yanagihara. Misschien kon ik ze alleen lezen omdat de echte wereld me even zo licht en gelukkig toescheen. 

Nog geen week thuis en wel nog een laatste dag vrij, is de verhouding geflipt. Lees ik 'Dans, dans, dans' het vrolijkste boek dat Haruki Murakami ooit geschreven heeft en is de vakantie wereld opeens donker en zwart met meerdere bomaanslagen op plekken waar ik niets dan lichte herinneringen aan heb. Het voelt een beetje als oog door naald, hoewel dat groteske onzin is. What are the odds dat je precies daar op dat moment bent? The odds are odd. 

The world is a f#ckup place. Het is een wonder dat we er zo gelukkig in kunnen zijn.