Vandaag- Note to self

 En terwijl ik mijn schoenen sta uit te zoeken, nog snel oorbellen in, oh ja, make up, hoe moest dat ook al weer en wat draag je representatief met 23 graden, hoor ik mijn telefoon. Ik ontvang een notificatie van mezelf. 

Het is niet dat ik het zou vergeten. Het is ook niet dat ik er door heen zou slapen. Of de dagen van de week kwijt ben en daardoor nog in de vooronderstelling van een weekend zou zijn.

Het is wel dat ik de routine kwijt ben. De snelheid, de handigheid, de vooruitdenkendheid. Die er voor zorgt dat ik 's avonds nadenk wat ik de dag erna aan wil doen (en hoewel dat op de dag zelf altijd nog kan veranderen, geeft het de illusie van een plan), die er voor zorgt dat mijn tas klaar staat, telefoon opgeladen is. Dat soort routine. 

Het is ook dat, voordat een vakantie begint, ik mezelf bewust vertel dat er ook weer een einde aan komt. Note to self. Vakantie bestaat bij de gratie van werken. Werkelozen beleven in de regel hun dagen zonder werk niet als vakantie. 

De kunst van vakantie is dat je eruit komt. Uit die routine. Het is gelukt. Ik heb mijn eerste trein gemist.

Terwijl ik nog sta te denken en te rommelen, ontvang ik een notificatie op mijn telefoon. Vandaag: werken.