Vandaag- Zelfrijdend

Het is raar hoe mijn brein werkt. Zittend achter het stuur blogt minder lekker dan zittend in de trein. En het is niet dat er niets te zien is, door die voorruit. Zoals honden op hun baasjes gaan lijken- of baasjes op hun honden- ik weet nooit hoe het zit, zo vormen de kleuren, groottes en snelheden van auto's ook hun eigen biotoop. Waar massa's verhalen over te verzinnen zijn.

Maar mijn brein werkt pas echt als het getriggerd blijft door het tikken van de letters op het scherm. Dan nemen de woorden over en verschijnt er een blog voor mijn ogen. 

Al autorijdend, luisterend naar @giel op de radio en kijkend naar de zon, de dauw en het wegdek, vervliegen de woorden in mijn hoofd.

Het wordt tijd voor de zelfrijdende auto...