Vandaag- Bitch fight

Het is een bitch fight. Hoewel ik me de winter altijd als mannelijk heb voorgesteld, zie ik nu hoe het een kille dame is. Die met haar ijskoude ogen spottend naar de jonge lente kijkt. "Jij dacht dat het jouw tijd is?" En om haar hoon te versterken blaast ze een vriesje in lente's gelaat. 

Al weken is de strijd gaande. Steeds als de lente denkt gewonnen te hebben, slaat winter terug. Geholpen door haar schandknaap herfst die bakken regen in de lente gooit en ontluikende bloesem tart met een wilde wind die dorre blaadjes als tornado's door de straten doet trekken. 

Zomer ligt op haar rug in de zon, te vroeg om in actie te komen, bovendien moet de jonge lente zelf aan warmte leren winnen. Je kunt niet eeuwig op moeders stralen teren.

In de trein tonen de eerste zonnestralen zich. Is zomer dan toch te hulp geschoten- moeders blijven moeders- of is dit lente op eigen kracht? Zonder twijfel was vanochtend de laatste stuiptrek van winters waanzin. 

Spring at last.