Vandaag- Referendum

Al enkele dagen word ik op het station opgewacht door een D66 crew. "Mag ik u een broodje aanbieden?" Als opstapje naar een toelichting op het referendum.

Broodje aap. Een verzonnen verhaal dat als waar wordt doorverteld en daarmee aan overtuigingskracht wint. Ik denk dat aan beide kanten van het Oekraïne spectrum er wel enkele broodjes aap circuleren. 

Twintig jaar geleden schreef ik mijn scriptie over hoe het land dat tussen wal en schip valt zelf moet kiezen wie wal en wie schip is. EU of Rusland. Nu blijkt dat het land niet zelf kiest, maar ik dat voor hen moet doen. 

Een simpele vraag: "mag ik u een broodje kaas aanbieden?" mag rekenen op een simpel antwoord: ja. Of nee.

Geopolitieke kwesties laten zich niet vertalen in een simpel ja of nee. Bovendien, waar hebben we dan de volksvertegenwoordiging voor als ze mij alsnog gaan vragen het te zeggen? Ze vertegenwoordigen mij toch, daar in die Eerste en Tweede Kamer?

Ik ben een redelijke D66 fan, maar bindende correctieve referenda klinken als cosmetische plastische chirurgie. Met een beetje pech ga je van niet helemaal perfect naar helemaal niet perfect. En eindig je als monster die geen spier meer kan vertrekken en waarbij elke nuance ontbreekt..

Neem ik vandaag de moeite mijn referendum standpunt uit te leggen? Te vertellen dat ik mijn oproepkaart bij het oud papier heb gelegd vanochtend? Neu. Ik ga voor een simpel antwoord op een simpele vraag. Zoals het hoort. 

Mag ik u een broodje aap aanbieden? Nee.