Vandaag- Angst

Het is nog donker als ik voor de eerste keer naar het station fiets. Normaal geniet ik altijd erg van de ontluikende ochtend. Beauty is in the eye of the beholder. Angst ook. Zie ik daar in de bosjes iets bewegen? Waarom staat die auto zonder bestuurder op de hoek van een kruispunt?

Wanneer ik op het station aankom wordt er 5 minuten later omgeroepen dat wegens een wegversperring de trein niet rijdt. Wat versperde de weg? Een bom? Dicht bij het station wonend fiets ik terug naar huis voor een tweede kopje koffie. Nipt op tijd voor de volgende trein arriveer ik weer op het stationnetje. Het staat er meer dan bom vol. Passagiers van twee treinen in een sprinter proppen, dat wordt nog wat. De angst slaat toe. Zo’n vol perron was er hier nog nooit. Wat als een het vooropgezet plan is? Waarom zouden aanslagen alleen in hoofdsteden plaatsvinden?

Eberhard van der Laan zei dit weekend wijs dat angst een normale emotie is. We zouden moedig moeten zijn. Moedig is niet vrij van angst zijn, maar omgaan met je angst.

Vandaag is er gewoon nog even angst. Moedig zijn we morgen weer.