Vandaag- Een hak gezet

Het is het gevoel van uit balans zijn. Het is vast een vrouwending, want ik heb het alleen wanneer ik hakken draag. Het overkomt me met enige regelmaat. Het opstapje in de trein, de trap naar een spoor. Dat moment dat je op een traptrede stapt, je voet net niet ver genoeg op de trede plaatst, je hak laat zakken in de verwachting dat je de trede raakt en dan constateert dat je hak geen vaste bodem vindt. Je verliest je balans en even voel je die verzakking. Die paniek. Nu verlies ik mijn evenwicht, klap ik achterover, val ik met mijn achterhoofd op de traptredes onder mij, breek ik mijn botten of erger nog, wordt dit mijn dood. Ik heb altijd gedacht dat ik zou sterven op een trap. Zie je wel, zo onbenullig kan het einde zijn. Had ik maar geen hakken aan gedaan. Vanity kills.

Nog geen split seconde later heb je je voet verschoven waardoor de hak de traptrede voelt. Gevaar geweken. Ze staan je prachtig, die hakken. Je draagt ze morgen weer.