Vandaag- Ochtend

Ik had vandaag zo'n ochtend die echte moeders elke ochtend hebben. Aan de ontbijttafel met kinderen. In ons geval met twee pubers. Die, gedoucht of niet, eruit blijven zien alsof ze net uit bed komen. Die, gedoucht of niet, vergeten een schone onderbroek aan te doen. Die weigeren elkaar het potje pindakaas te geven. Die je tot zes keer toe moet vragen hun vieze kleren op te ruimen. Die stechelen over welke oplader van wie is. Die alles honderd keer langzamer doen dan ik. 

En terwijl ik jaag, jaag, hup, opschieten, je brood smeren, je tanden poetsen, is daar opeens een  appje dat de moeder van een goede vriendin is overleden. En hoewel ik wist dat het naderende was, staat toch alles even stil. Sta ik stil. 

Het is een raar ding. Leven. Dood.