Woordzoeken

Vakantie is wonderlijk. Je bent er aan toe ook als je er niet aan toe bent. Kwam de vakantie een week later, dan hield je het makkelijk nog een week vol, dat werken. Maar zodra de eerste vakantiedag nadert ben je er heel erg aan toe. Kun je geen dag langer wachten. Maf mens. Maffe mensen.

Na 2,5 maanden in de nieuwe baan was ik er dus aan toe. Aan dat reeds lang geleden geplande weekje aan de Turkse kust. Alle nieuwe indrukken verwerken. Nadenken over mijn eerste 100 dagen, bedenken waar ik mijn focus ga leggen.

Nederlanders zijn in het buitenland niet een volk om trots op te zijn. En, hate to say it, Limburgers en Brabanders spannen de doornen kroon. Zeker aan de Turkse kust. 

Als altijd vond ik mijn refugee in boeken. In de hotel lobby ontdekte ik een zomerbiebje. Nelson Mandela keek me met zijn vriendelijke ogen aan. Drie dagen reisde ik met zijn wereldbeeld mee. Van zijn jeugd in Qunu tot Johannesburg en robbeneiland. Free at last. Na de vrijheid kwam het keurslijf van het presidentschap. Ik hoorde eens dat te mooi om waar te zijn ook precies dat is. Hoe mooi lijkt het om na 27 jaar gevangenschap president van je land te worden. Tegelijkertijd is Mandela's eigen constatering dat hij een een vader was voor zijn volk, maar er nooit was voor zijn kinderen.

We zitten in een adults only hotel vol woordzoekende bejaarden. 60+ in leeftijd en overtollige kilo's. Heerlijk rustig. Echt heerlijk rustig. Bijna too good to be true.

Maar dan is daar moeder en dochter. Uit Limburg. Gescheien, zoals moeders het uitspreekt, klagend over haar soon to be ex, tegen wie het maar wil horen. Ook niet mis te verstaan voor iedereen die het niet wil horen. Het type moeder waarvan je zou hopen dat ze wat vaker aan woordzoeken zouden doen. Goed voor de rust en de intelligentie. Helaas, woorden verlaten hun monden als de maispap die Mandela in het gevang te eten kreeg: smakeloos en zonder enige inhoud. De dochter doet niet onder voor moeders. Juist wanneer iedereen geniet van de stilte van de ochtend gilt ze: 'Heerlijk he, zo'n rustig hotel zonder schreeuwende kinderen!'

Ik werk deze zomer door. Op kantoor bouw ik een minibiebje. De studenten Bouwkunde zullen hun neus ophalen voor zo'n eenvoudige klus. Ik zal me behelpen met een DIY voor twee linkerhanden van pinterest. Het eerste boek in mijn bieb is 'The Undutchables'. Alle onhebbelijkheden van ons volkje vind je erin. Kom het lenen voordat je op vakantie gaat en haal de Nederlander er feilloos uit in een internationaal gezelschap. Ben benieuwd welk boek jij in return ervoor terug zet.