What's in a name
De generatie Z (alles jonger dan achttien)
spreekt Engels voordat ze een letter Nederlands hebben gezien.
Ze battlen met zes, en zo jong als zeven
weten ze hoe te saven.
Op hun achtste bereiken ze onsterfelijkheid in de game,
mijn eerste Engels was: What’s in a name.
Mijn uitspraak waarschijnlijk verkeerd,
ik had het van mijn opa geleerd.
What’s in a name? Meer dan je denkt.
Welke ouder kiest niet bewust de naam die hij zijn kind schenkt?
“Ik ken x, dat is een leuke meid, laten we voor die naam gaan”
En wilde je met je kind nu wel of niet in de top 10 namen staan?
De meest banale bijnamen vond je tof,
om maar niet te hoeven zeggen: “Ik heet echt Fritjof.”
Een boek is niet anders dan de realiteit,
ook daar krijg je van suffe namen spijt.
Jenny en Paul is hoe mijn hoofdpersonen heetten,
maar die namen moet je snel vergeten.
Voor de As The World Turns kijkers van het eerste uur,
is die combinatie van namen nogal zuur.
Het zijn broer en zus in de soap der soaps,
de tragische dood van Jenny in de serie biedt voor het boek weinig hoop.
Wijken moest dus een van twee.
Het werd Paul, die deed in eerdere versies al als Nick en Jim mee.
Ik zocht een naam die zowel in het Engels als Nederlands makkelijk meegaat,
geen Nate (leest als luizenplaag) of Firth waar je tong van overslaat.
Misschien moest Jenny een Anne zijn,
maar dat vond de huidige Anne in het verhaal niet fijn.
En terwijl ik met zoek en vervang ‘Jenny’ voor ‘Anne’ aan de slag was gegaan,
was mijn hele verhaal op losse schroeven komen staan.
Alle vrouwen droegen nu Anne’s naam,
er was geen beginnen meer aan.
Ik ging zoeken in de lijst: Behind the names
en vond ze allemaal, van Sigrid de schone tot Robert the Famous.
Hij wordt de aanzienlijke wachter, dat lijkt me oké,
voor haar iets met overwinning, van het Griekse Nike.
Namen waarmee je je kunt associëren,
want dat is wat je van dit stukje kunt leren.
Een lezer moet sympathie hebben voor een persoon in het verhaal,
en sympathie ontstaat ook door het gebruik van taal.
Een naam kan zomaar de factor zijn,
waardoor je als lezer denkt, ik zit op zijn of haar lijn.
Na nog dagen met verschillende namen te hebben zitten dollen,
weet ik het nu zeker, denk ik, het wordt Rick en Nicole.
Fijne sinterklaas ;)
spreekt Engels voordat ze een letter Nederlands hebben gezien.
Ze battlen met zes, en zo jong als zeven
weten ze hoe te saven.
Op hun achtste bereiken ze onsterfelijkheid in de game,
mijn eerste Engels was: What’s in a name.
Mijn uitspraak waarschijnlijk verkeerd,
ik had het van mijn opa geleerd.
What’s in a name? Meer dan je denkt.
Welke ouder kiest niet bewust de naam die hij zijn kind schenkt?
“Ik ken x, dat is een leuke meid, laten we voor die naam gaan”
En wilde je met je kind nu wel of niet in de top 10 namen staan?
De meest banale bijnamen vond je tof,
om maar niet te hoeven zeggen: “Ik heet echt Fritjof.”
Een boek is niet anders dan de realiteit,
ook daar krijg je van suffe namen spijt.
Jenny en Paul is hoe mijn hoofdpersonen heetten,
maar die namen moet je snel vergeten.
Voor de As The World Turns kijkers van het eerste uur,
is die combinatie van namen nogal zuur.
Het zijn broer en zus in de soap der soaps,
de tragische dood van Jenny in de serie biedt voor het boek weinig hoop.
Wijken moest dus een van twee.
Het werd Paul, die deed in eerdere versies al als Nick en Jim mee.
Ik zocht een naam die zowel in het Engels als Nederlands makkelijk meegaat,
geen Nate (leest als luizenplaag) of Firth waar je tong van overslaat.
Misschien moest Jenny een Anne zijn,
maar dat vond de huidige Anne in het verhaal niet fijn.
En terwijl ik met zoek en vervang ‘Jenny’ voor ‘Anne’ aan de slag was gegaan,
was mijn hele verhaal op losse schroeven komen staan.
Alle vrouwen droegen nu Anne’s naam,
er was geen beginnen meer aan.
Ik ging zoeken in de lijst: Behind the names
en vond ze allemaal, van Sigrid de schone tot Robert the Famous.
Hij wordt de aanzienlijke wachter, dat lijkt me oké,
voor haar iets met overwinning, van het Griekse Nike.
Namen waarmee je je kunt associëren,
want dat is wat je van dit stukje kunt leren.
Een lezer moet sympathie hebben voor een persoon in het verhaal,
en sympathie ontstaat ook door het gebruik van taal.
Een naam kan zomaar de factor zijn,
waardoor je als lezer denkt, ik zit op zijn of haar lijn.
Na nog dagen met verschillende namen te hebben zitten dollen,
weet ik het nu zeker, denk ik, het wordt Rick en Nicole.
Fijne sinterklaas ;)
Labels: schrijfsabbatical
gepost door Hannekeschrijft op
08:10:00
3 reacties:
als het regent in september
dan valt kerstmis in december
Als een surprise valt je column weer op mijn digitale deurmat.De zoektocht naar de namen die passen als een jas lijkt wel de worsteling die heel Nederland met de '5 december gedichtjes' heeft. Ongetwijfeld zul je de goede keus hebben gemaakt, hoewel de eerste druk wellicht pas uitsluitsel zal geven. Groetjes en tot de volgende keer. Wim
Wat een toestand die namen voor hoofdpersonen in een boek
na het schrijven van het verhaal heel andere koek!
Nicole en Rick of Rick en Nicole
zijn zonder dollen
ook in frans, duits en spaans te verhalen
voor 't geval ze je boek nog gaan vertalen ;-)
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage